> 1164- De Jurriaansvloed creëert een eiland  > Archeologie: amateurs doen het werk > Droog wonen op ‘werven’ en palen > De zee op voor paling, haring en walvis > Uitvoer van hooi, invoer van turf en levensmiddelen > Godsdienst – een gelovige gemeenschap  > Onderwijs en scholing > Het ‘Paard van Marken’ – levensreddend baken > 1916 – De laatste grote watersnood 1916 > 1940-1945 – Geïsoleerd, toch getroffen > 1957 – Verbinding met het vasteland

Archeologie: amateurs doen het werk

Ondanks de oude geschiedenis is Marken merkwaardig genoeg nooit onderzocht door professionele archeologen – wel zijn enkele verlaten terpen tot beschermd archeologisch monument benoemd. Wat we hebben aan gebruiksvoorwerpen danken we aan liefhebbers die op verschillende plekken opgravingen hebben gedaan. Het oudste is een ‘spinkruikje’ van rond 1550: een steengoed voorwerp van 7 cm hoog dat vrouwen tijdens het spinnen om de nek droegen om de vingers in te deppen.
Op de verdwenen Reimerswerf zijn o.a. naar boven gekomen een gave, aardewerken koekenpan, een baardmankruikje, een kookpotje en tinnen lepels. Met metaaldetectoren zijn fraaie bronzen mesheften gevonden. Bij de Rozewerf aan de oostelijke dijk heeft men diverse malen gedoken op de locatie van de weggespoelde Kloosterwerf, maar het is niet bekend of dat iets heeft opgeleverd.
Tijdens een van de vele restauraties op de Kerkbuurt werden onder een vloer veel mooie blauwwitte tegels uit ca. 1650 gevonden met afbeeldingen van kinderspelen – deze zijn alle gered en gedocumenteerd. Deze vondst duidt toch op enige welvaart, waar de meeste andere voorwerpen wijzen op een sobere levensstijl.
Momenteel onderzoekt de Archeologische Vereniging Waterland baggerspecie van Marken. Indien dit vondsten van enig belang oplevert, dan worden de voorwerpen afgestaan aan de Vereniging Historisch Eiland Marken.

—o—