> 1164- De Jurriaansvloed creëert een eiland  > Archeologie: amateurs doen het werk > Droog wonen op ‘werven’ en palen > De zee op voor paling, haring en walvis > Uitvoer van hooi, invoer van turf en levensmiddelen > Godsdienst – een gelovige gemeenschap  > Onderwijs en scholing > Het ‘Paard van Marken’ – levensreddend baken > 1916 – De laatste grote watersnood 1916 > 1940-1945 – Geïsoleerd, toch getroffen  > 1957 – Verbinding met het vasteland

1957 – Verbinding met het vasteland

Toen Marken nog een eiland was, onderhielden ‘herenbotters’ (uitgerust met banken voor personenvervoer) een min of meer regelmatige verbinding met Monnickendam.
Toeristen kwamen toen ook al, en werden in de haven uitgenodigd een authentieke Marker woonkamer te komen bewonderen, tegen een kleine vergoeding natuurlijk – het ‘herenjagen’. De bekende onderneemster Sijtje Boes was in de jaren 50 dan ook fel tegenstandster van de dijk; zij dacht dat toeristen het zouden laten afweten. Niets bleek minder waar, bezoekers kwamen juist steeds meer tot ca. 800.000 in 2012.
Was de Gouwzee dichtgevroren dan begaf men zich per schaats en slee naar het vasteland. Ondernemende lieden posteerden zich dan bij grote scheuren in het ijs waar ze voor een paar centen Markers veilig overheen hielpen. Viel plotseling de dooi in, dan lieten alle Markers aan de wal het werk vallen en schaatsten zo snel mogelijk naar huis. Men wilde het gevaar voor zijn, en de botters konden toch nog dagenlang niet varen.
In 1957 werd Marken met het vasteland verbonden door een dijk. Twee jaar later was ook de weg erover klaar. En – nog meer dan daarvoor al het geval was – gingen Markers ‘aan de wal’ werken en naar school. Bij de langdurige busstaking van 2011 organiseerden enkele moeders een speciale ochtend- en middagvaart met de Marken Express om hun kinderen toch in Volendam naar de middelbare school te kunnen laten gaan.
Sinds 1 januari 1991 is Marken – net als in de Middeleeuwen – weer onderdeel van Waterland, als een van de kernen van de gelijknamige gemeente.

—o—